Jeśli decydujemy się przygarnąć szczeniaczka, tresurę wskazane jest rozpocząć jak najwcześniej, najpoprawniej między drugim a szóstym miesiącem życia, gdy pies nie jest jeszcze obarczony niedobrymi nawykami, przyzwyczajeniami, postępowaniami instynktownymi, te bowiem zdecydowanie trudniej jest modyfikować, choć nie jest to naturalnie niemożliwe. Nauczanie szczeniąt – tak bardzo chętnych do nauki i chłonących wszelkie bodźce – odbywa się zwykle w formie zajęć grupowych, swoistego psiego przedszkola, a później szkoły, dzięki czemu psiaki poznają się z różnymi osobnikami w podobnym wieku – choć czasem bardzo różnymi, o odmiennym temperamencie – i nauczą się, jak z nimi współistnieć, jak unikać konfrontacji. Po prostu rozumieją psi świat, w którym przyjdzie im się odtąd obracać. Bezspornie tresurze poddawane mogą być i psy starsze, przy czym w tym przypadku częściej sugeruje się szkolenie indywidualne (choć grupowe absolutnie nie jest wykluczone), dojrzały pies ma bowiem już swoje nawyki i niekiedy początkowo trudniej mu odnaleźć się w grupie szkoleniowej.
Profesjonalnie zrealizowane szkolenie pod okiem doświadczonego i wykwalifikowanego tresera to prosta droga do poczucia bezpieczeństwa zarówno dla nas jako właścicieli, jak i dla samego psiaka. Młodziutki czy nieco starszy, w nowym miejscu pies nagle styka się z obcym otoczeniem, obcymi ludźmi i musi sobie z tym jakoś radzić.
09 2016
