Najpraktyczniejszym rodzajem uzwojenia małych maszyn indukcyjnych jest uzwojenie wzornikowe, składające się z giętkich cewek z drutu o przekroju okrągłym. Połączenia czołowe tych cewek kształtuje się ostatecznie po włożeniu cewek do żłobków.
W silnikach o mocy do kilku kilowatów stosuje się uzwojenia jednowarstwowe ze względu na mniejszy czas nawijania i większy współczynnik zapełnienia (brak przekładki między warstwami). Jego wadami są: nieco dłuższe połączenia czołowe, większe ograniczenie w wyborze skrótu poskoku i gorszy kształt krzywej pola magnetycznego.
Wiele nowoczesnych fabryk stosuje uzwojenia dwuwarstwowe nawet w bardzo małych silnikach, np. o mocy 0,6 kW.
Większe silniki niskiego napięcia robi się z reguły jako dwuwarstwowe. Stosuje się gałęzie równoległe w schemacie i jeśli trzeba — kilka przewodów równolegle. Wtedy druty są cieńsze, a połączenia czołowe zezwojów — bardziej giętkie.
10 2014
